by Chotipat Thirapongse
เรื่องเพศ เป็นความต้องการพื้นฐานปกติของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ การเรียนรู้เรื่องเพศและการพูดถึงเรื่องเพศ จึงไม่ใช่เป็นเรื่องที่หยาบคายหรือน่าอาย แต่การเรียนรู้เรื่องเพศที่ถูกต้องนั้น จะทำให้บุคคลสามารถขจัดความกลัว ความกลัว ความสงสัย หรือความกังวล ตลอดจนความรู้สึกในทางไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องเพศได้ นอกจากนี้ยังช่วยให้บุคคลพัฒนาตนเองไปในทางที่เหมาะสมกับช่วงวัย และเป็นการเสริมสร้างเจตคติที่ดีในเรื่องเพศที่เกี่ยวกับตนเองและบุคคลอื่น ๆ ได้ ซึ่งจะทำให้บุคคลนั้นมีวุฒิภาวะสมกับช่วงวัยของตน ทั้งยังจะทำให้มีความเข้าใจถึงค่านิยมที่ดีและถูกต้องในเรื่องอีกด้วย (พินิจ ศุภมัสดุอังกูร, 2528)
การศึกษาเรื่องการให้ความรู้เรื่องเพศจากผู้ปกครองนั้นมีมานานแล้วแต่ส่วนใหญ่จะเป็นการศึกษาจากต่างประเทศ ยกตัวอย่างในประเทศออสเตรเลีย กระทรวงสาธารณสุข รัฐเวสเทร์นออสเตรเลีย (Department of Health Government of western Australia) ได้จัดทำผลการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับทัศนคติของผู้ปกครองเกี่ยวกับการให้การศึกษาเรื่องเพศศึกษาในโรงเรียน (Parents and Sex Education-Parents’ attitudes to sexual health education in WA schools)
ผลการศึกษาสรุปได้ว่า ครอบครัวนั้นต้องการทรัพยากร องค์ความรู้ที่ถูกต้องในการสนับสนุนผู้ปกครองในฐานะที่ต้องเป็นผู้ที่จะสอนเพศศึกษาแก่ลูก และผู้ปกครองนั้นยังสนับสนุนการให้ความรู้เรื่องเพศศึกษาในโรงเรียน โดยที่ผู้ปกครองนั้นจะต้องได้รับความรู้เรื่องเพศศึกษาแบบเดียวกับที่ลูกของพวกเขาได้รับ ซึ่งผู้ปกครองต้องการความมั่นใจว่าผู้ที่สอนเพศศึกษาแก่เด็กนั้นมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องเพศเพียงพอ เช่นการรับรองว่าครูที่สอนเรื่องเพศนั้นจะได้รับการพัฒนาวิชาชีพเฉพาะทางด้านเพศศึกษา สุขศึกษา เพื่อให้ครูนั้นมีความรู้ความสามารถ ความมั่นใจในเรื่องสุขภาวะในการทำงานร่วมกับผู้ปกครอง
ในเว็บไซต์ของกระทรวงสาธารณะสุขของฮ่องกง (Department of Health The Government of the Hong Kong Special Administrative Region) ในส่วน Student Health Service นั้นก็ยังมีบทความเกี่ยวกับเพศศึกษาในบ้าน โดยมีจุดประสงค์ให้การสอนเพศศึกษาให้เด็กเข้าใจโครงสร้างทางกายภาพของชายและหญิง รวมไปถึงการสอนให้เด็กสร้างและยอมรับบทบาทด้านเพศของตัวเอง โดยชี้ให้เห็นถึงการเข้าถึงข้อมูลหรือเนื้อหาทางเพศอย่างรวดเร็วของเด็กนั้น ทำให้เด็กอยากรู้เรื่องเพศ
ดังนั้นผู้ปกครองจำเป็นต้องปลูกฝังแนวความคิดเรื่องเพศที่ถูกต้องให้กับลูกๆ จะทำให้เมื่อเด็กโตขึ้นเขาจำเป็นต้องเรียนรู้และปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและจิตใจในระยะต่าง ๆ ของการเติบโต โดยที่เนื้อหาของเพศศึกษานั้นจะแตกต่างกันตามอายุและสิ่งแวดล้อมของเด็ก ผู้ปกครองจึงเป็นคนที่เหมาะสมที่จะให้ความรู้เรื่องเพศแก่เด็กที่บ้าน และยิ่งการที่ผู้ปกครองสอนเรื่องเพศแก่เด็กที่บ้านก็จะสามารถสร้างแนวความคิดเรื่องเพศที่ถูกต้องได้เร็วยิ่งขึ้น
งานวิจัยของ Joy Walker ในหัวข้อ Parents and sex education - looking beyond 'the birds and the bees' by joy Walker (ผู้ปกครองและเพศศึกษา – มองขึ้นไปเหนือ นก และ ผึ้ง) (Joy Walker 2007) กล่าวถึงผลกระทบทางสังคมและการเมืองในการสอนเพศศึกษาซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการสอนเพศศึกษาให้กับเด็ก
ในงานวิจัยนี้เน้นถึงความเป็นจริงของบทบาทและทักษะของผู้ปกครองในการให้ความรู้เรื่องเพศโดยการพูดคุยกันในครอบครัว โดยการทำงานร่วมกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพในโรงเรียนและผู้ปกครองรวมไปถึงแหล่งความรู้เรื่องเพศศึกษาอื่น ๆ ในเรื่องสุขภาวะและการปรับปรุงเรื่องเพศศึกษา มิฉะนั้นเด็กรุ่นต่อไปจะปิดทัศนคติที่ดีต่อเรื่องเพศ และอาจจะก่อให้เกิดปัญหาสังคมตามมา
งานของ Francis S. Gilbert & Karen L. Bailis ในหัวข้อ Sex education in the home : An empirical task analysis ในปี 2010 จะพูดถึงความสำคัญของการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองโดยตรงในเรื่องเพศศึกษานั้นไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้งนัก ซึ่งอธิบายถึงการขาดการมีส่วนร่วมขอผู้ปกครองในการสอนเพศศึกษา จึงนำไปสู่การพัฒนาเนื้อหาในการสอนเพศศึกษาในบ้าน โดยงานวิจัยนี้ยังชี้ให้เห็นถึงความแตกต่างอย่างมีนัยยะสำคัญในกลุ่มเด็กวัยรุ่นที่จะพูดคุยเรื่องเพศกับพ่อแม่นั้นจะขึ้นอยู่กับพ่อและแม่ที่จะเปิดใจมากแค่ไหน
กล่าวโดยสรุปว่า เรื่องเพศนั้นควรได้รับการสอนในครอบครัวก่อนเป็นอันดับแรก เพราะผู้ปกครองนั้นเป็นผู้ที่เห็นถึงพัฒนาการของเด็กตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงวัยรุ่น ดังนั้นการมีสื่อการสอนหรือเนื้อหาที่ถูกต้องเกี่ยวกับเพศจะทำให้การศึกษาเรื่องเพศถูกยอมรับและทำความเข้าใจมากยิ่งขึ้น ดังนั้นสื่อการสอนหรือกลไกลการออกแบบสื่อนั้นจะสามารถทำให้ผู้ปกครองสามารถใช้สื่อในการผลิตที่ได้จากโครงการเป็นเครื่องมือในการพูดคุยกับบุตรหลานของตนเองเพื่อให้บุตรหลานสามารถเข้าใจเรื่องเพศได้ถูกต้อง
Illustration by Arnon Chundhitisakul
